نقش قابلیت‌ پردازش ذهنی در توانایی های حرکتی پایه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرستان شهرکرد

در این پژوهش نقش قابلیت پردازش ذهنی، در توانایی های حرکتی پایه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرستان شهرکرد، مورد بررسی قرار گرفت که بدین منظور 252 نفر از دانش آموزان، (96 نفر تیزهوش و 156 نفر عادی) از طریق روش های نمونه گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از آزمون توانایی حرکتی پایه (BMAT)، که شامل 9 خرده آزمون می شد، مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t - مستقل استفاده شد و مشاهده گردید که دانش آموزان تیزهوش در 3 خرده آزمون (مهره نخ کردن، ضربه زنی و تعادل ) و دانش آموزان عادی نیز در 2 خرده آزمون (انعطاف پذیری و شنا) عملکرد بهتری داشتند، در سایر آزمون ها تفاوت نمرات در سطح 05/0 ≥  α، معنی دار نشد. همچنین در مقایسه کلی آزمون نیز، اگرچه دانش آموزان تیزهوش برتری نسبی داشتند ولی اختلاف میانگین نمرات در سطح 05/0 ≥  α، معنی دار نشد. بنابراین، چنین می توان نتیجه گیری کرد که در فعالیت های ادراکی- حرکتی که در آن میزان پردازش ذهنی بالاست، دانش آموزان تیزهوش عملکرد بهتری دارند و در مقابل در فعالیتهای انعطاف پذیری و قدرت که نیاز به پردازش ذهنی ناچیز است، دانش آموزان عادی به علت روش زندگی فعال تری که دارند، عملکرد قوی تری از خود نشان می دهند. به لحاظ اهمیت و ضرورت  توانایی های حرکتی پایه در فعالیت های روزمره و زندگی آینده فرد، می توان برنامه هایی را خارج از ساعات ورزش مدارس و با تأکید بر توسعه این توانایی­ها طرح ریزی کرده و آن را در کلیه مدارس اجرا نمود.